Urbexen op 't fietsje.
Is dit een urbexlocatie? Zeker niet, dit zijn geen "vergeten" panden en de afbraak is voorzichtig al begonnen. Waarom dan toch vorige week vrijdag hier naar binnen gegaan? Ik kan twee redenen ophoesten, de eerste omdat ik een zwak heb voor oude en verlaten panden. Het symboliseert in mijn ogen het einde van een tijdperk en om de een of andere reden trekt dat mij aan. Alsof ik het nog ergens wil koesteren nu het nog kan. Een soort van "gelukkig hebben we de foto's nog" -momentje. Ten tweede, en dat geldt absoluut voor deze panden op het Noordeinde in Almere Buiten, omdat we ze allemaal zo goed kennen. Als je vanaf je eerste trouwdag, bijna dertig jaar geleden, in dit stukje van Almere woont dan worden deze pandjes een stukje van jezelf.
Neem nou snackbar Veronica, in dat pand zat vroeger een kleine vestiging van de RABO-bank. Geldautomaten waren er niet in die tijd en ofschoon er in 1986 nog maar een paar mensen in "Buiten" woonden was er wel een bankfiliaal. Janine heeft hier nog gesolliciteerd en is aangenomen maar moest dan wel naar het hoofdkantoor in Almere Stad toe want in buiten was genoeg personeel voor die paar klanten.
Het pandje ernaast, Grillhuis La Pampa, ook zo'n bekende voor ons. Toen we in 1999 in ons oude huis de keuken hebben vernieuwd hebben we daar geloof ik bijna een week achter elkaar gegeten. Toen we tien jaar geleden verhuisden naar ons huidige plekje en alle keukengerei in dozen was opgeborgen hebben we, zo rond etenstijd, hier ook weer onderdak gezocht.
In het pand ernaast op nummer 154 heeft jarenlang het parochiehuis gezeten van de Katholieke kerk met de woonruimte van onze pastoor erboven. Ik kan me de cursussen aldaar en het helpen bij het boekjes vouwen nog zo voor de geest halen. Later is het pand verkocht en heeft café Hunky Dory er nog een hele tijd ingezeten.
De laatste op het rijtje was shoarmatent De Piramide. Volgens mij zat deze er vanaf het begin af aan. Als Ate, Michel en ik een zondagje waren karten in Amsterdam besloten we dit altijd met een shoarmaatje hier aan de bar. De auto op het mini parkeerplaatje aan de achterzijde gepropt of gewoon ergens op de stoep. In die tijd kwam je daar nog gewoon mee weg zonder "gele" verassing tussen de ruitenwissers.
Ik kan mij goed voorstellen dat jullie denken, 't zijn gewoon slooppandjes en dat zijn het ook, niets meer en zeker niets minder. Maar ik kon het toch niet laten om ze nog eventjes te bezoeken. een soort van afscheid nemen van het oude winkelcentrum voordat dit ook een betaald parkeren plekje is geworden.