CCD-testje
Vandaag voor de grap eens een RAW-testje gedaan omdat ik het CCD-principe wil doorgronden. Dat deze chip wordt geladen met electronenlading die door de fotonen uit het ontvangen licht worden "aangevallen" wist ik al. Dat je het aantal electronen waarmee de chip wordt geladen in principe zelf bepaald met je ISO-instelling ook maar ik wilde deze veronderstelling ook ergens terug kunnen vinden.
Ik heb mijn camera ingesteld op de hoogste ISO-waarde en heb een intens zwarte foto gemaakt, manual focus met de lenskap er nog op, zwarter kan volgens mij niet. De RAW-opname hiervan was ongeveer 30 Mb groot.
Vervolgens met dezelfde ISO-waarde een zo wit mogelijke foto geprobeerd de maken door recht richting een flinke lichtbron in te fotograferen. Dit leverde een file van ongeveer 17Mb op.
Bij de eerste foto zou ik, in theorie, alleen maar electronen hebben. De CCD zelf is alleen maar analoog "doorgeefding", de beeldprocessor maakt er een digitale waarde van en bij de zwarte foto heb ik dus de meeste electronen om te laten kwantificeren door de beeldprocessor. Vandaar ook dit grote bestand.
Bij de witte foto zijn er veel fotonen ontvangen op de CCD, op mijn camerascherpje was de complete foto overbelicht, en dat is ook de reden dat we een kleiner RAW-file overhouden.
Nu nog even het internet op om te kijken of ik ergens onderbouwing voor mijn verhaal tegenkom en wat schetst mijn verbazing? Mijn bewering blijkt lariekoek, een astrologielab van onze zuiderburen maakt korte metten met mijn verhaal!
Dit is hun verhaal: "CCD’s bestaan uit halfgeleidermateriaal die als eigenschap heeft dat er electronen worden gevormd wanneer er licht op valt. Eenvoudig kan worden gesteld dat voor iedere foton dat op het halfgeleidermateriaal valt precies één electron wordt vrijgemaakt."
Wacht eens even? Als we voor elke ontvangen proton één electron mogen noteren tijdens het kwantificeren zouden bestanden met, in theorie, geen enkele proton (zwarte foto) veel kleiner moeten zijn als bestanden waarbij je zoveel mogelijk licht probeert te "vangen", toch?
Ik ben de weg even kwijt en blijf (stiekum) bij mijn lezing maar vraag mijn bloglezers hier ook eens over na te denken en hierop te reageren. Als het even kan wil ik in 2012 nog weten hoe het zit ;-)